کوک کن ساعت خویش!

نداي عاشقي
کوک کن ساعت خویش!

کوک کن ساعت خویش!  

اعتباری به خروسِ سحری ، نیست دگر
            دیر خوابیده و برخاسـتنـش دشـوار است
          

 کوک کن ساعتِ خویش !
            که مـؤذّن ، شبِ پیـش
                             دسته گل داده به آب 
و در آغوش سحر رفته به خواب ...


   کوک کن ساعتِ خویش !
                 شاطری نیست در این شهرِ بزرگ
که سحر برخیزد
شاطران با مددِ آهن و جوشِ شیرین
                    دیر برمی خیزند



کوک کن ساعتِ خویش ! 

 که سحر گاه کسی
   بقچه در زیر بغل ، راهیِ حمّامی نیست
       که تو از لِخ لِخِ دمپایی و تک سرفه ی او برخیزی


کوک کن ساعتِ خویش !

رفتگر مُرده و این کوچه دگر
خالی از خِش خِشِ جارویِ شبِ رفتگر است

               کوک کن ساعتِ خویش !
ماکیان ها همه مستِ خوابند
                شهر هم . . .
خوابِ اینترنتیِ عصرِ اتم می بیند


کوک کن ساعتِ خویش !
              که در این شهر ، دگر مستی نیست
          که تو وقتِ سحر ، آنگاه که از میکده برمی گردد
از صدای سخن و زمزمه ی زیرِ لبش برخیزی


کوک کن ساعتِ خویش ! 
                 اعتباری به خروسِ سحری نیست دگر ،
و در این شهر سحرخیزی نیست



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





+نوشته شده در پنج شنبه 26 بهمن 1391برچسب:,
ساعت13:49توسط Mr.Amorist |